Buren zitten elkaar soms behoorlijk dwars. Het kan gaan om (kleine) misverstanden, maar ook om hoogoplopende ruzies. De ene burenruzie is de andere niet. Als het gaat om buren die allebei huurder zijn van een en dezelfde woningcorporatie, heeft deze er belang bij om het geschil zo goed en snel mogelijk op te lossen. Een woningcorporatie kan juridisch gezien ook verplicht zijn om adequate maatregelen te treffen.
De verplichting van de verhuurder heeft de wetgever ondergebracht in de gebrekenregeling van het Burgerlijk Wetboek. Kort gezegd komt deze erop neer, dat als de buurman van een huurder hinder veroorzaakt, de verhuurder verplicht is op te treden tegen deze veroorzaker. Als de veroorzaker huurder is van dezelfde verhuurder, beschikt de verhuurder namelijk over verschillende mogelijkheden om op te treden tegen de veroorzaker. Als de verhuurder deze mogelijkheden niet benut, dan gaat de wet uit van de aanwezigheid van een gebrek en kan de huurder die de overlast ondervindt aanspraak maken op evenredige huurprijsvermindering en soms zelfs (verdere) schadevergoeding.
Als verhuurder heb je dus in burenkwesties een rol te spelen. Dit betekent overigens niet dat de verhuurder in alle omstandigheden verplicht is om direct de zwaarste maatregelen (ontbinding/ontruiming) in te zetten. De verhuurder die klachten krijgt zal in eerste instantie in elk geval de klachten serieus moeten onderzoeken en de bereidheid moeten tonen om met alle betrokkenen tot een oplossing te komen. Naarmate de situatie ernstiger en langer duurt, of een onderlinge regeling niet bereikt kan worden, zal van de verhuurder verwacht mogen worden dat hij tot verdergaande maatregelen overgaat.
Met name in conflicten tussen twee buren onderling, bijvoorbeeld over de erfgrens, schutting en/of bomen, zal de verhuurder niet snel geneigd zijn om het zwaarste middel van ontbinding en ontruiming in te zetten. Het belang is daarvoor vaak te gering en in veel gevallen valt ook niet direct aan te wijzen wie van de huurders nu werkelijk het probleem vormt. Soms wil je als verhuurder ‘een grensconflict’ wel eens oplossen door op de erfgrens (die niet altijd gemakkelijk te herkennen is) van de ruziënde buren een schutting te plaatsen. Op de helpdesk van ons kantoor komt dan de vraag binnen of een woningcorporatie tegen de zin van één van de buren toch een schutting mag plaatsen.
Het Gerechtshof te ’s-Hertogenbosch vindt van wel. In deze zaak had de woningcorporatie op verzoek van een huurder aan de voorzijde van de woning een houten toogschutting van 97 cm hoogte geplaatst. Op deze plek stond eerst geen schutting. De andere huurder was het er niet mee eens en vorderde om allerlei redenen verwijdering van de schutting en huurprijsvermindering. Het hof wijst de vordering af. Door plaatsing van de schutting (die aan de normale gangbare vereisten voldeed) had de verhuurder geen gebrek gecreëerd. Een huurder van een woning moet er nu eenmaal rekening mee houden dat op enig moment de situatie waarin geen erfafscheiding met de buren was geplaatst zou (kunnen) veranderen.
Deze uitspraak illustreert dat je als woningcorporatie bij ‘grensconflicten’ meer kan en mag dan wel eens wordt gedacht.
Bron: www.rechtspraak.nl/ECLI:NL:GHSHE:2013:3466
